کیوان ابراهی ( تحصیلات : لیسانس ، 22 ساله )

بیست و دو ساله هستم و سال گذشته عقد کرده ام. در تابستان 90 هم ان شاالله عروسی است. خودم و همسرم و خانواده همسرم مذهبی هستیم اما خانواده من مذهبی نیستند. مشکل ما سر نحوه برگزاری عروسی است. نظر ما یک عروسی بدون گناه و شاد است اما خانواده ام برگزاری عروسی بدون رقص و آواز و ... را توهین به اقوامشان تلقی می‌‍کنند. ممنون میشوم اگر راهنمایی بفرمایید به چه صورت می‌توانیم آن‌ها را متقاعد کنیم


مشاور (hassan najafi)

دوست گرامی حكم شرع مقدس اسلام استثناء بردار نيست (حلال محمدٍ (ص) حلالٌ الي يومِ القيامه و حرامُه حرامٌ اِلي يومِ القيامه) و اين منطق غلط است كه مي گويند (دين به جاي خود و دنيا به جاي خود). اگر والدينتان اسلام را قبول دارند، پس بايد بدانند كه دنياي ما از دين ما جدا نيست و بلكه اساس دنياي ما بر دين ما قرار دارد و تفكيك مسائل دنيايي از دين به تدريج باعث مي شود كه انسان از دين و دستورات آن فاصله بگيرد. در اين مورد شما نبايد به خاطر رضاي پدر و مادر مرتكب گناه و خلاف شرع شويد. اينكه (يك شب كه هزار شب نيم شود) قطعاً منطق غلطي است و مجوز ارتكاب معصيت و كار خلاف شرع نيست. همه ي مراجع شيعه فرموده اند: استفاده از آلات موسيقي كه موجب لهو و لعب مي گردد، حرام است و نواختن آن در هر حال (چه در شب عروسي و چه در مواقع ديگر) حرام مي باشد. چرا كه طبق نظر مفسرين (لهو الحديث) كه در سوره لقمان آيه 6 آمده است به معني هر گونه سخن يا آهنگ سرگرم كننده و غفلت زا است و طبق روايات متعدد آن را به (غنا) تفسير كرده و از مصاديق (لهو الحديث) مي شمارند. مي توانيد به كتاب وسايل الشيعه جلد 12 باب 99 در اين رابطه مراجعه فرماييد. در مورد گوش دادن به آهنگ ها نيز مراجع عظيم الشأن همگي فتوا داده اند كه: (گوش دادن به هر آهنگي كه مطرب و لهوي و مناسب مجالس خوش گذراني و گناه باشد (چه شب عروسي و چه در مواقع ديگر) جايز نيست و گوش دادن به آهنگي كه از نواختن آلات موسيقي توليد مي شود، حرام است). در مورد رقص نيز فرموده اند: رقص زن براي زن، رقص مرد براي مرد، رقص زن براي مرد نامحرم و رقص مرد براي زن حرام است و بايد از آن اجتناب كرد. و در اين رابطه فرقي بين رقص انفرادي و دسته جمعي نيست. اگر موفق شديد خودتان با دليل و برهان و در عين احترام، پدر و مادر را قانع كنيد كه از برگزاري چنين مجلس عروسي براي شما خودداري كنند. و اگر نتوانستيد، از فرد شايسته و لايق كه مود وثوق والدينتان است كمك بگيريد و سعي كنيد از طريق او پدر و مادرتان را از اين كار باز بداريد و در غير اين صورت به آنها بگوييد: من راضي به شركت در چنين مجلسي براي خودم نيستم و اگر صلاح زندگي من و اعتقادات مرا مي دانيد به چنين كاري اقدام نكنيد. در اين ارتباط به عروسي حضرت علي (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) استناد كنيد كه در عين سادگي، بسيار پر بركت هم بوده است. در هر حال بگوييد حاضر نيستم در شب عروسيم كه آغاز زندگي پر بركتي بايد باشد، تن به گناه بدهم. سخن تان بايد توأم با نهايت احترام و تكريم پدر و مادر باشد.